26.8.03

aku mbiyen sok mbayangke, gajine jenderal-jenderal sing sok madon, main, lan mabuk nang hotel-hotel kuwi gajine radha lumayan. paling ora, setingkat gaji redaktur bidang. jebule, kok ya selevel reporter.

aku mau iseng mbukak lembaran-lembaran keppres. gayane golek data, ning mung iseng ndeleng gaji. amarga ana keppres masalah gaji pns, tentara, lan polisi. jebule gaji pokok jenderal marsekal utawa laksamana kuwi, yen nurut keppres sing anyar, mung rp 1.808.500 seka undak-undakan rp 1.479.000. yen maune rp 1.519.00 dadi rp 1.853.700. gajine mung kacek sithik thok karo gajine mbakyuku sing dadi guru sd. nanging, uripe bedha banget. sak wetara kuwi, gaji prajurit dua mung rp 600.000.

nalika isih liputan nang polisi mbiyen, aku nate dicritani karo sak wijining polisi, pangkate komisaris besar (selevel kolonel). ndheweke ngaku, yen nalika dadi kepala bagian sim (tukang gawe ijin numpak motor/mobil), ora nate njupuk gaji. etungane, gajine resmine kuwi mung sithik banget mula ora nate dijupuk. yen nilik gajine, pancen ora akeh. da'i bachtiar sing dadi kapolri kae, gaji pokoke mung rp 1.721.000. mestine yen entuk tunjangan kana-kene sing akeh. nanging tetep wae, aku yakin jumlahe isih kalah karo redakturku.

14.8.03

aksara jawa kuwi matine amarga kena pangkon. sastrawan jawa ? mbuh aku ra ngerti. nanging senen paing wingi esmiet wus tinimbalan dening Gusti Allah.

11.8.03

mau bengi ngrungoake wayang seka radio. lakone jaman narayana lan permadi golek bojo. sing ndalang ki hadisugito. aku dadi kelingan jaman cilik biyen. aku biyen males sinau. mula bijine elek. terus bapakku swargi nggawe crita judule narayana maling putri. kawit kuwi aku bisa maca lan nulis. semono uga nalika aku ra isa maca tulisan jawa. bapak uga nulis crita wayang nganggo tulisan jawa. kawit kuwi, masalah pelajaran basa indonesia lan basa jawa, aku entuk biji paling apik nang sd.

3.8.03





mulih seka kampung, lan bali maneh ing jakarta kang panas. ora ana pedhut ing kene, lan ora ana kolah kang isine kaya banyu es.

cuti wingi mlaku-mlaku menyang semarang, wonosobo, jogja, lan mesti wae magelang. tuku buku loro: berguru pada sastrawan dunia lan totto-chan. maca totto-chan dadi kelingan jaman cilikku kang nakal. iki crita-crita nakalku:

- nyemplungke kucing nang sumur
- ngedusi pitik nang jeding nganti mati
- ngobong pawon
- nguyuhi sepupuku seka nduwur jendela
- mbalang kancaku nganggo watu sak kepel, pas sirah
- nuthukke mercon nang kancane masku
- nyuwek-nyuwek buku lan nugelke garisan kancaku

ing sd, aku dikenal nakal banget. aku bebas ngapa wae nang kelas. mlaku-mlaku sak kepenake. amarga yen aku ngamuk, kelasku dadi mulih gasik amarga kelase semrawut. meja lan kursi pating slengkrah ora nggenah. sing wani nyeneni aku mung bu sus (kepala sekolah). bar ngamuk, yen kelas ora kadung bubrah, biasane aku digawa menyang perpustakaan. nang kono aku bisa meneng amarga akeh wacan.

ngamukku mari nalika ngacik kelas papat. nalika kuwi ana guru basa jawa, jenenge pak darto. wonge seneng dongeng. crita apa wae, nanging akeh2e crita wayang. bar kuwi, aku diwulang bu wati, anake pak darto. uga seneng dongeng. kawit kuwi aku ora ngamuk nang sekolah maneh.