sakwise mubeng2 kliling jawa (jember, surabaya, banyuwangi, gilimanuk, jogja, magelang) akhire bali ing kasunyatan: jakarta. kasunyatan sing gawe kangen nalika lunga-lunga, nanging ora kepenak nalika dilakoni. seka panggonan-panggonan kang wis diliwati, rasane sing paling marai gawe krasan kuwi magelang.

saiki ngantuk, ngusir mata merem nganggo kopi. niate arep maca buku secret rendezvous kobo abe, ning rasane pikiran durung siap maca-maca sing serius. aku malah maca2 artikel ngenani kopi. aku lagi terobsesi karo kopi. ndeleng werna-werna grinder nang froogle. hmm, awan iki ana janji karo wong nang kafe...

blog

iseng golek-golek blog sing nganggo basa jawa. ana sing rame, sepi,
serius, guyon, ning ya ana sing wis mati.

ngono yo ngono
kisah para pemburu besi tua
guyonan suroboyo
padhang mbulan”;
wong jawa

nek iki nganggo jenengan kejawen ning ana kalane nganggo
basa indonesia.

katone aku bakal kangen, kangen banget karo komputerku

awakku kesel. masalah akeh, gawean akeh. ning jebul masalahe wong liya luwih akeh, luwih rumit

wingi dolan nang sakwijining proyek omah ing bintaro. apik, tak akoni lumayan. kolam renang, kamar mandi mewah, taman lan teras wiyar. nanging nalika tekan ruangan ndhuwur garasi, kabeh sarwa prasaja. resik nanging kaku. beda karo taman ing sisih tengen omah. trap-trapan kang nuju panggonan iki uga cilik. panggonan iki kanggo batur (pembantu).

umpama wong sing nduwe omah iki nduwe asu, mbok menawa kandhang asune luwih apik tinimbang panggonan iki. wong-wong kang rila ngetokke dhuwit jutaan kanggo ndandani asu nang salon, nanging nggaji bature ora nganti sakjuta. yen mlaku-mlaku nang mall, bature ngetutke, kaya rahwana diiringi punggawane.

konsep kelas kaya ngene iki awet wiwit jaman mbiyen. aku kenal menungsa sing bature kudu lungguh ing jogan yen dheweke lagi ana ing ruwangan kang padha. mbok menawa, menungsa kaya ngene karepe lucu, ben kaya adegan srimulat kae.

debian, aku seneng debian. nek lesbian gnu/linux?




ning aku luwih kepengin ngopi2 nggo iki



karo klambi iki

akhir2 iki awakku krasa pegel. aku ora ngerti entuk seka ngendi pegelku iki. pikiranku uga lagi owah, maca berita nang koran wae isa kepikiran terus. kamangka, berita koran kuwi isine pesimis thok. ndonya kaya arep kiamat sesuk esuk. durung maneh, ana kucing lan anak2e sing isih cilik manggon nang pyan kamarku. saben bengi mung rame thok. turu gak jenak.

banjur? gaweanku numpuk, lan lagi sadhar yen aku kudu ngrampungke kabeh gawean minggu sesuk. sing goblog maneh, aku gawe jadwal wawancara narasumber ngawur, mepet2 kabeh karo rencanaku cuti.

nyetel lagu2ne jamie cullum sing anyar ben semangat.

ning kok tetep wae.

mesti ana sing salah karo sirahku.

coba ganti lagu. sik sik sik ngrampungke get your way.

.......

enake ganti apa ya? gamelan digul wae, ben sisan nglangut. ngrungoake swara gambang slendro marai kelingan ngomah. kelingan jaman cilik nunggoni bapak dolanan gambang ing ruang ngarep. utawa, thuthukan gambange paman, sing luwih apik timbang bapakku. improvisasine luwih macem2.

ngancik tekan lelagon ladrang mugi rahayu, dadi alon banget. aku ora ngerti piye konsep kang sejatine. yen ing gendhing2 kang alon, thuthukan gambang, gender, siter, lan bonang luwih cepet tinimbang liyane. malah ing lagu-lagu dolanan sing ritmene cepet, gamelan2 mau ora dienggo. ning ketoke gak sehat nyetel ladrang esuk2 ngene iki. ganti wae narto sabdo.

speaker komputerku sing parah eleke apa soundcarde? apa rekamane?

aku wingi wis convert sebagian seka kaset ning ketoke isih angel diresiki swara2 kemresek kuwi.

#pungkasan.sh
#!/bin/bash
if [[u < i]]
then
$HOME=u
elif [[i > u]]
then
$HOME=i
elif [[i!=u]]
then
$HOME=$OLDPWD
fi
startx
exit 0

esuk iki udan, listrik byar-pet amarga kagi ana sing ndandani pompa banyu ing ngisor.

awan iki, aku krasa ana sing ilang, nanging aku ora ngerti kelangan apa.