kabèh kok sarwa kebeneran. dongaku kaya diijabahi dening Gusti Allah kanthi prasaja. ora ana sing ngayawara. esuk iki, aku lumaku kanthi ati sing digawé tentrem. aku kepingin sesandhingan karo manuk emprit sing sok mencok ing wit-witan sandhing kali. aku dedi kelingan marang pak sarwanto, rowang ing pinggir kali.
“kaya newu kitab,” ujare pak sarwanto nalika bubar sholat. priyayi iki seneng banget disilihi buku ringgit purwa sing matikel-tikel jilid.
“durung bar macané, lagi tekan kaca .....” yak! katon banget yèn wis ora uwal tembung jawané. yèn cah saiki mesthiné bingung ana tembung ”kaca” ing kéné. lumrahé dijarwakaké dadi “mirror” yèn in basa inggris. kamangka, iki artiné “page.” ora merga umuk-umukan nganggo basa inggris. priyayi lulusan sekolah rakyat iki kadhang ya sok ngajak ngobrol nganggo basa inggris.
wingi soré, bojoku bisa girang gumuyu éntuk panènan seka kebon pinggir kali. tela pendhem.

sigrak temen ndonya iki nalika nonton tv utama midangetaké kahanan saka lembaran koran. nanging, nalika wong-wong wis mlebu omahé dhéwé2, apa ya tetep bisa sigrak kaya nalika ketemu para juru warta.

wus tahunan aku ketemu karo manungsa2 sing regeng dadi bahan warta. wus tahunan uga aku nyeksèni wong-wong kuwi mung dolanan ukara. semono uga aku.