desa kuwi jenenge srikuwe. panggonane ing mburi candhi mendut. jaman isih cilik, aku kepranan marang latar-latar sing amba, kebon ing ngendi-ngendi, lan banyu kang bening. rasane kaya tentrem adhem. nanging, jarene masku, urip ing kene iku panas. dudu panas amarga alam, nanging amarga urip tetanggan kang tansah saingan.

yen pas lebaran, dolan ing kene kaya kudu nekani wong sakampung. saben mlaku ing ndalan utawa mampir ing sawijining omah, wong-wong wis bisa ngira sapa aku. aku ora nate urip ing panggonan iki. nanging wong-wong tuwa apal marang raiku kang memper karo ibuku. “iki mesthi anake marliyah.”

jarene, praupane ibuku nurun marang aku, masku sing nomer siji lan mbakyuku nomer lima. aku asring ngancani ibu menyang pasar, ketemu karo kanca-kancane ibuku. yen dolan menyang pasar rejowinangun, magelang, ibuku kaya lagi nganaake reuni. aku seneng ambune pasar. pas isih sma, aku sok dolan menyang pasar kuwi sing mung 300 meter seka sekolahan. ora tuku apa2, paling yen pas ana dhuwit aku tuku buku bekas utawa kaset-kaset lawas. mesthi wae, tanpa ibuku.

nalika cilik, aku asring nangis yen tangi turu ora ana ibu ing sandhingku. aku kaya dikhianati. aku kaya kebuang. aku wedi kelangan.

esuk iki, aku kaya kebuang. aku ora nangis kaya jaman mbiyen. tembang samudana wis wola-wali keprungu, mbok menawa wis ping telu. banjur ana telpon seka mas yanto. luh kaya wus ing pucuk idep. aku ora arep nangis, nanging banyu ora bisa dicandhet. aku arep ndonga wae, muga-muga ibu ora suwe nang rumah sakit...

akeh gawean, wong-wong nang kantor malah ribut nyanyi2 gak jelas.

rupane kaya boneka seka angkasa. jenenge bule ning wong tuwane indonesia asli. davy, sing motret, nganggo putih lan perak kanggo latare. futuristik? aku isih gumun, ngapa futuristik mesti putih karo perak?

aku kelangan crita-crita sing ditata premana ing ngisor meja. kaya wang sinawang tata krama.

coba yen ana wong ndongeng, tangan ditekuk ndhuwur meja, lan mega tidha-tidha nyawang rasa pralaya. aku kepranan karo asal-usuling medhang kamulan ing gisik segara. telung gatra praduga, sa-pada kanyatan.

gara-gara nulis nang wikipedia, aku dadi kepranan marang program wiki. wiki asline seka basa hawaai wiki wiki kang artine kurang luwih cepet. istilah iki banjur dadi jeneng program, wikiwikiweb. wikipedia sing ngenggo software mediawiki dudu sing pisanan.

pisanane aku wis masang mediawiki iki nang komputerku. nanging, sawisie tak bandhingke karo ewiki, ketoke luwih kepenak ewiki. mediawiki luwih komplek, kamangka aku mung arep nganggo program wiki gawe nulis. katone nek ngetike nang wiki ngene iki bakal luwih teratur. nanging, ewiki ya durung kepenak tenan. aku lagi arep njajal docuwiki. ning ya embuh, luwih becik aku nggateake nang wikimatrix iki sik. sing jelas, kudu nganggo php script.

gara-gara nulis nang wikipedia, aku dadi kepranan marang program wiki. wiki asline seka basa hawaai wiki wiki kang artine kurang luwih cepet. istilah iki banjur dadi jeneng program, wikiwikiweb. wikipedia sing ngenggo software mediawiki dudu sing pisanan.

pisanane aku wis masang mediawiki iki nang komputerku. nanging, sawisie tak bandhingke karo ewiki, ketoke luwih kepenak ewiki. mediawiki luwih komplek, kamangka aku mung arep nganggo program wiki gawe nulis. katone nek ngetike nang wiki ngene iki bakal luwih teratur. nanging, ewiki ya durung kepenak tenan. aku lagi arep njajal docuwiki. ning ya embuh, luwih becik aku nggateake nang wikimatrix iki sik. sing jelas, kudu nganggo php script.

hmm, suk malem setu ana wayang nang museum wayang... bisa nonton gak ya?

yen manut profesor poerbatjaraka, mataram pindhah jawa wetan amarga gunung merapi njeblug. kaya lumrahe adhate wong jawa, panggonan kang wis rusak dianggep ora becik dienggone maneh. apa maneh iki perkara kraton. kedadeyan ing sekitar 929 masehi iku akeh dadi pitakonan para pakar kulon sing bule-bule kae.

merapi saiki isih watuk-watuk, lan ora mung wong bule sing gumun ngapa wong2 ndesa isih percaya karo mbah maridjan (utawa raden ngabehi hangreksa arga) iku. gunung kang ing sawetara buku kuna asring uga sinebut candrageni iku pancen isih dianggep wingit. pucuke kang lancip beda karo sumbing, merbabu, lan sindoro kang ana ing sakupenge.

apa empu sindhok kang mindhah negara menyang jawa wetan kuwi rumangsa merapi wis ora bisa disanak maneh? apa merga pancen ana perang lawan sriwijaya, saengga kudu lunga ngetan?

pitakonan-pitakonan kang angel digoleki wangsulan benere. akeh perkara kang kasimpen dening wektu. manungsa-manungsa kang uga seneng nyimpen samubarang kang mambu. aku, kowe, lan sapa wae kang tansah nduwe perkara-perkara kang dipendhem dadi lebu. ana kalane uga dadi awu, nalika cathetan sejarah wis diobong kanthi terang-terangan utawa sesingidan.

karepku arep kerja dina iki. miwiti gawean kanthi ngetik artikel2 sing gampang. nanging pikiranku isih kebak karo pitakonan-pitakonan. wiwitane seka perkara nabi muhammad kang dianggep kalki avatar. banjur aku nemu perkara liyane maneh. ibrahim (abraham) kuwi padha karo brahma, lan sara padha karo saraiswati. manuh (manu) padha karo nuh. aku dadi kangen bapak, mbiyen perkara2 kaya ngene iki biyasa dadi bahan dhiskusi.