sliramu kang anguwuh kapang kusung-kusung nglari wektu ing dhadha sumlempit mega sapantha nglacak lepasing panggrahita pupus ijo kang jumedhul dudu panguwuh kang angranuhi tempuk warna putih ing ati apa isih lumaku ing lengkehing pamawas amarga rahina pinalang mangsa walang angkup gegutonan karo angin wengi sliramu kang anguwuh kapang nanging mung kandheg gumawang ing lelamunan sinambi ngetung trubusing crita lan geguritan kandanghaur-indramayu januari, 1977 (geguritane jfx hoery kanggo atnirah kang kapacak ing dharma nyata no 305, minggu iv april 1977, dijupuk seka buku pagelaran)

ing wengi iki, aku kelingan omongan karo sakwijining dhalang.
urip kuwi apa?
piye lakune?

nalika awakmu wis pasrah lan mutuske yen wis ora ana maneh pepadhang, kuwi wis tekan pucuking kahanan. kaya wong kang wuda tanpa tenaga, wektune mung ngenteni sengsara kang paling sengsara.

kaya dene nalika kabeh katon peteng lan sirah ora kuwat ngangkat, ana panalangsa kang banjur bubrah dadi endah. lambe bisa mesem maneh, mripat kedhep maneh, lan awak kaya digrujug banyu sak ember.

ing wengi iki, sirahku wus kadung kobong, geseng, dadi awu. dadi, aku ora susah mikirke maneh: "urip kuwi apa?" utawa "piye lakune."

mbuang wektu dina iki. luwih apik, aku dadi isa kerja
(siji,loro, telu, papat)

mata kemepyur, sirah mumet, awak ora kepenak. gawean numpuk. meh mati apa ya?

untitled

nalika kuwi, aku minggat. apa kang kepikir bocah durung genep ngeja ukara nalika lunga? ora ana! grimis kaya ngancani tangisku. aku minggat seka lawang mburi. bapak nyeneni amarga nakalku.

aku mlangkah ngidul, ngliwati kuburan, mlaku tanpa ngerti arep nandi. akhire, aku tekan pinggir kali, ing pojok desa kang dadi wates karo desa tangga.

bingungku durung rampung. kanggo ngleremke ati, aku lungguh ing ngisor papringan. banjir ing kali dadi sesawangan. banyu kuwi kaya utekku. buthek lan ora anteng. ndilalah untuku lagi lara. rasane kesiksa.

banjur katon mbakyuku sing nomer pitu nyedhak, ngajak mulih. "bapak isih duka?"

"ayo mulih, bapak ngekon aku goleki kowe. iki banjir!"

aku dituntun mulih. ngliwati dalan kang mau maneh. ing pawon, ibuku nangis, nyekep aku. nanging nalika arep mlangkah mlebu omah, jebul mbakyuku ngaousi. bapak isih masang mripat amba.

'Have you ever had a dream that you were so sure was real? What if you were unable to wake up from that dream? How would you know the difference between the dream world, and the real one?'

-Morpheus from The Matrix

untitled

pratidina tinalyan ri pinggir ing jurang
çinapa
Yan pira kari ngwang tan sasar?
ndãtar wruh ri naya ngwang
çunya manusup
bhinukti kadöha
kawêkas
swabhãwa Nistrsna
mûr ta ko! Erang ri kawitan!
ulah kakawaça de twas
anglîla inantyakên,
her ring sãçri

untitled

Kesel,ngantuk,merga mau bar dijak dolanan.
Lungguh nang gang wetan pasar
Ketone wektu dadi perkoro sing ora penting.
linambaran kringet asin ing awan kuwi
jan-jane durung pgn rampung,nanging yen dituruti ora bakal ono rampunge
sansaya dadi mawa, murub, ngenteni ilang dicaplok udan
Punapa niki kedah dirampungi?

untitled

swara gludug, udan, lan king of convenience lagi jam session. awak lagi ora kepenak, katone merga pungkasan dina-dina iki manganku ora ajeg. lan ing kamar, aku mung bisa maca buku, ngintip udan seka gorden biru sumilak.

bad days

softhome:
News: Service down. Hardware problems. Working on it. Your data is safe ... just not accessible right now.
Go celebrate Valentine's Day while we work on this.

sapa ngira yen aku dolan rene maneh. nyawang kahanan kang kudune ilang.
"piye kabarmu?" julduz takon. dheweke nyrutup teh sinambi nyawang kang lungguh ing ngarepe, arga. jaman mbiyen, paraga loro iki arang ngobrol bareng. ndonyane beda, kancane beda.
"biasa wae. wis suwe aku ora lungguhan ing kene. sajake kabeh wis salin rupa. hans ngganti cafe iki kaya panggonan aneh." mripate arga ndeleng sakkupenge, ora ana kang kenal. tulisan blousy kang kelap-kelip ing cedhak lawang mlebu kelap-kelip genit. "oh ya, isih sok ketemu angga?"
"ora, pungkasan kae pungkasan 90an. ngapa?"
"kowe lak kanca cedhake to? nek manut tanggalan jawa, 1 suro wingi dheweke genep 10 taun bubar karo flimsy."
"iya. bener. ning nek manut tanggalan umum, suk 31 mei."

arga meneng sedhela, njupuk cangkir, nyrutup kopi, banjur neruske omongan.
"bar prastawa kuwi, angga katone kaya ilang digondhol angin."
"cah kuwi pancen aneh, gaweane ngalamun karo turu thok."
"apa apike flimsy?"
"aja takon aku, ansa wae sing wis nate seneng."



sakbanjure, rembugan siji mlumpat nang rembugan liyane. cafe sansaya sepi. wengi tambah ora jelas ambune. lagu-lagu blues keprungu lamat-lamat. paraga loro iki ngobrolke sing aku ora mudheng arahe. sakdurunge aku dadi edan, mendhing lunga wae. pas aku nuju kasir, seka kadohan katon angga mlebu, nyangking flute. dheweke mung mesem ngliwati mejane julduz lan arga. dheweke munggah panggung ing pojokan langsung nyebul suling wesi kuwi. lagune gak mudheng. arga ngadeg seka lungguhe, mlangkah nyedhaki piano. julduz mung mandheng seka kadohan, lan hans nggabung ing panggung nyekel stick nuthuk drum. aneh, kudune dudu angga sing bareng paraga loro iki, nanging ansa. dudu flute, nanging gitar. dudu lagu nelangsa kang alon iki, nanging fushion sing rame. dudu aku sing kudune nyekseni ing kene, nanging flimsy. banjur kelingan puisi yoen-flimsy xxv, 23 oktober 94.

jalan panjang menderet
kaki masih terasa berat
kamu
aku
dan jangan biarkan
kau biarkan aku sendiri menunggui malam sendiri
dan tak bisa pula lihat senyummu

dudu! dudu puisi iki, nanging guritan liyane: flimsy, 21 september 2003

sumadya karya kang prapta
nyingkiri anggamu
jinuwing mamring ratri
nalika sliramu ngudang putri

tanpa rinasa, panggonan iki dadi ora sepi maneh. ana jj, anc, sec, lan camp kang sak umuran karo arga. ana crust, clumsy, lan iza. ana stiff lan lenn. lan ana sundref kang urip ing jaman pungkasan. ora mung kuwi thok. isih akeh maneh. lagu sepi kuwi gawe rame.

untitled

lagi sadhar yen aku durung mangan blas. mung ngombe kopi, pocari sweat, es campur karo ngrokok. dadi pas tangi turu mumet. mangan males, turu gak jenak, dolan aras-arasen.

untitled

kalungha-lungha ta lakuku
ksantabyãkna ngwang
nala hiniris kâmâçara
sandeha ta buddhi

sewengi maca crita menungsa jenenge santiago. aku tuku terjemahan buku iki kanggo siap2 yen wengine ora isa turu. aku asal wae njupuk buku iki, pas pisanan tekan kasir, embuh ngapa, aku balik maneh. kliling2 ing toko buku gunung agung. maune aku arep tuku buku fisika. nanging banjur kepikiran aku kepingin tuku buku crita. dudu buku cerpen. uga dudu buku sastra kang akhire sedhih. nanging uga dudu buku chic lit sing basane gawe bingung. akhire buku kimia tak selehke maneh ing rak, diganti buku novel ngenani kimia.

diwiwiti kanti crita narcissus, aku wus kepranan. akhir2 iki aku pancen kepikiran perkara narsis, lan ing buku iki crita narsis dadi guyonan.




impen-impen sing tak lakoni mlaku siji-siji, nyedhaki pikirku ing tengah wengi. aku rembugan marang awakku dhewe. banjur, perkara-perkara nemoni mbaka siji, uluk salam, takon kabar, ngancani aku ngliwati wengi sinambi ngrokok lan ngombe teh lemon instan.

sakwise rembugan rampung, kabeh pamitan, sun pipi kiwa tengen, lan akhire perkara-perkara kuwi lunga mlumpat liwat jendhela, lansalah sijine mbengok mecah esuk kang isih peteng,"aku dolan sik, sesuk tak mampir maneh."

sapa kang bisa dolanan utek kanti culika? apa mbuang kang wis kelakon kuwi dosa?

aku tansah kepranan marang crita gaweane charlie kaufman. dheweke dolanan kenangan ing eternal sunshine of the spotless mind, ndonyaning pikiran ing being john malkovich. lan dolanan awake dhewe ing adaptation.

ing budha utawa hindu, ana reinkarnasi. aku rumangsa, kuwi kaya mlumpat menyang alam pikiran kang beda maneh. kabeh sarwa anyar.

nanging aku ora percaya reinkarnasi, uga crita mesin dolanan kaufman. aku wis nate mbuang kenangan nanging tansah mulih maneh kanti pasuryan kang isih bergas lan merak ati. aku nate mateni dina kawuri, nanging tetep wae getihe wangi.

pikiran, mbok menawa, kaya hardisk komputer kang ora bisa diformat maneh. bisane mung milah endi kang isih perlu diwaca maneh. utawa, mbagi pikiran ing folder2 kang tumata kanti becik. lan kenangan, dianggep wae kaya file ".dll" kang pantese dadi sampah. mlebu direktori recycle bin kang hidden.