warung kopi ngarep kantor iku dadi cangkurkan saben soré (lan uga awan). wong-wong ngobrol ora jelas, ngalor ngidul, ngétan ngulon, munggah mudhun. nah, ana kalané, obrolané ngancik tekan crita dolanan jaman cilik. playon ing antarané udan, pedhang2an nganggo manggar, prosotan nganggo mancung, gawé gèthèk seka debog, tulup2an, bèkel, lan sapunanggalané.
cah2 sing gedhé ana kutha sok gumun. "emang itu masih ada? aku dengernya dari bokap kalau cerita tahun 40-an."
rada anyel njawabé. pikiré wong kuwi, critané kaya jaman laskar pelangi waé. nanging kanyatané pancèn mangkono. yèn wayah udan ngéné iki, wong2 tuwa padha wanti2 supaya ora dolan menyang kali. wedi banjir mengko klelep nang kedhung. kanyatané, wong2 tuwa kuwi ya ora digugu ujarané lah wong banyu kali lagi kebak2é lan mesthiné nyenengaké y`en ora pas wayah udan. yèn pas dolan nang kali, sakliyané dolanan pasir uga golèk urang. ngepasi pas supit (sunat), biasané cah2 padha pépé manuk ing watu2 panas. rasané gatel2 piyé. halah
