aku ngimpi apa mau bengi? aja-aja aku isih ngimpi? lucid dream? swra gamelan keprungu, kuwi artine ana sing telpon. tak angkat, lan keprungu swara ponakanku. ya ya ya, iki dudu ngimpi. aku tangi, lan mandheng tv kang isih urip. utekku isih durung waras. aristoteles percaya, yen utek kuwi isine lendir kang bisa gawe getih dadi adhem. lan hippocrates percaya yen utek kuwi urusane karo intelegensi, pikiran, lan ngimpi. aku lagi kepingin ngimpi sinambi melek lan ora kepingin getihku adhem, mula aku njupuk majalah arena edisi inggris. molak-malik kertas dikancani kopi panas lan rokok ing balkon ngarep. leonardo dicaprio nganggo klambi gucci lan clana dawa prada. maca artikel wawancara karo model ceko petra nemcova, she has dirty laugh of cameron diaz(?) bosen! aku mlebu kamar maneh, dolanan komputer. pisanane dolanan gawe gambar, banjur mbukak folder-folder lawas. aku nemu geguritan iki. penasaran, tak bukak. dasanamamu terus, yen lintang kae kudu uwal reruntungan nyingkiri wates wektu ilang golek pepadhang seka bandha batinku tak tunggu lungamu ing pojok desa ananging ngapa aku sing lunga ambyur ing jagad liya ? yen lungaku dudu lunga laku uwalku uga dudu uwal laku nanging minggat kang nyingkiri semu ilang ing kutha anjang-anjang suluk tulisan remukku dadi duit tanpa maneh ngerti, kapan bisa ilang aku lali kapan nyusun ukara-ukara iki. lucid dream again?. gak ana tanggal kang ketulis. tak tiliki log file, lan nemu tanggal Monday, March 08, 2004, 6:48:46 PM. isa wae salah. nanging ana file liya kanti tanggal meh padha. nday, March 08, 2004, 6:48:49 PM. tanpa judul. bocah cilik mlaku timik2. tangane sing tengen digenggem ibune kang katon sayah amarga bar kuliah. mripate lingak-linguk, kaya golek barang tiba. kadhang mlumpat-mlumpat tanpa sebab. "putri, mbok aja nakal," ibune ngandhani karo nggateake bocah cilik mau. "bu, aku kecel," raine ndangak nganggo ekspresi manja terus ngulurke tanganne kanti sudut 60 derajat karo mbengok, "gendhong!" ibune gage2 nyaut bocah wadon cilik mau, digendhong. bogor katon mendhung lan dheweke pingin cepet2 mulih. pingin ndang ndelehke awak ngleremke raga kang enthek nggo kluyuran nang kampus. lan mengko bengi kudhu isih nggarap tugas kang isih numpuk. ndilalah ana mikrolet liwat, tangane ngathung lan mobile mandheg. muga2 pas tekan ngarep gang isih durung udan, dheweke mbatin. yen nganti udan, bisa-bisa si putri masuk angin. mikrolet mlaku, kang uga, timik-timik. lan udan ngesok seka mega tumiba tanpa kira. (sori, kuwi mau mung imajinasi ngawur. lan muga2 ibune putri mau ra maca blog iki. nanging yen awakmu ketemu dheweke, aku titip salam. salam biadab!) iki mesti ngimpi! aku kudu tangi, adus, lan mangkat kerja. remukku dadi duit!

"aku tangi kanti pikiran kebak sliramu. wewayanganmu lan wengi wingi kang gawe mabuk nalika dhewe bareng, ninggalke kisruh ing rasaku. cah manis, josephine kang tanpa bandhing, rasa aneh ketinggal ing atiku! apa sliramu nesu? apa sliramu dadi sedhih? apa sliramu khawatir?"

(surat napoleon bonaparte kanggo josephine. paris, desember 1795)

untitled

aku dadi pingin kaya rancari kang urip limang dina pisan, ing pucuking pegunungan kang asri. aku bosen kaya janawi kang tansah urip ing guwa kang peteng lan isane gawe crita. apa kang sejatine dadi kapangku? ora ana sing tak tunggu, kejaba mangu-mangu kaya asu neteske idu. kapan bisa uwal?

untitled

rasa tidha-tidha, ing wengi kang ngliga

nalika tresna teka, nalika rasa ora wani lunga, nalika sedina-dina mung ngimpi ndonya dadi neraka, lan sapa kang wani crita karo "nalika"?

saben esuk ana manuk kang ngoceh crewet ing ventilasi. wis kawit minggu wingi, ana manuk kang gawe susuh ing ventilasi kamarku. kamarku dadi kaya nang alas. nanging marai males kerja. mendhingan nyruput teh cap tjangkir sinambi ngemut cokelat. wulan iki gaweanku sakjane ora akeh, nanging rumangsaku ana kang ora jodho. utekku mlaku alon, nanging wektu ing njaba mlayu banter. untung wae, wulan iki aku ora nulis profil. nulis profil kuwi nyiksa, amarga kudu ngeling2 wong liya kang sakjane ora kenal tenan. aku ora ngerti apa menungsa-menungsa kuwi ngapusi apa ora. kadhang kala, gawean iki ana enake. ana kalodhangan kanggo ndeleng kelakuane wong liya. nggateake piye solah bawane, carane mesem, carane milih ukara wangsulan, sorot matane, lan piye yen menungsa kuwi nesu. yen lagi iseng, aku sok ngekei pitakonan kang bisa gawe nesu. ndeleng wong nesu kuwi asik, amarga bisa nonton piye wong2 iki ing kahanan kang paling wagu lan nyengit.

goenawan moehamad nate ngomong, yen arep nulis profil kuwi kudu ndeleng seka sisi liya. nek wong kang doikenal apik, dideleng sisi eleke. semono uga sakwalike. aku dadi kelingan perkara kisah ramayana. karangan valmiki iki dadi kontroversi. ing kitab ramayana (kang artine lakune rama), ravana (ing jawa dadi rahwana/dasamuka) digambarke buta galak kang wengis. dheweke nyulik sita (sinta). nanging ing versi srilanka, khususe suku tamil (singhala), raavana kuwi pahlawan. ing srilanka, ravana kuwi raja jaman kerajaan lanka kang mati amarga bela negara seka jajahan ayodya. ravana uga dikenal ahli obat-obatan tradisional. lan dheweke ora nyulik sita, nanging sita dhewe kang seneng karo rama. ing kitab jataka versi buddha, sita kuwi dudu bojone rama, nanging adhine. srilanka kuwi negara buddha, lan india 9ayodya) kuwi hindhu. dadi endi sing bener? amarga ing sejarah srilanka pancen ana raja kang jenenge ravana (kira-kira 5000 taun kepungkur) lan rupane nggantheng. rama dianggep wong hindhu kang arep njajah. valmiki nulis ing kitabe, yen crita kuwi ditulis nalika sita urip ing padepokane pas dheweke lunga amarga rama ora percaya yen dheweke isih suci.

lan aku? aku dudu valmiki kang pinter gawe ukara kang dawa lan endah. aku uga ora urip bareng sakpadhepokan karo narasumberku. rumangsaku kabeh ampang. aku mung bisa mbiji seka wangsulan lan patemon ing wektu 15 menit tekan sak jam.

sing kecanthol ing utek malah perkara-perkara kang remeh. linda christanty nek mlaku cepet rada kesusu. agnes monica njawab kanti praupan serius lan mata mandeng teges. carol belammy tingkahe cekat-ceket kaya wedi kentekan wektu. christian bautista kaya abg sing sok dolan nang mal. maia achmad logat surabayane kenthel. mariana renata rokoke marlboro light. gak penting! eh, tapi aku wis nate entuk email seka manager penyanyi cowok. sakwise bla-bla-bla nawani penyanyine ditulis profile, ing pungkasan surat ditulis, "yen pingin ngerti preferensi seks-e, isa ngubungi aku."

nyambung maneh perkara ayu. ing lagune yovie and the nuno, ana lagu "malam genic." lagu iki critane perkara cewek cakep ing wayah wengi nanging beda nek pas ketemu esuke. iki pengakuanne yovie ing koran surya,"tentang seorang teman wanita yang beberapa kali kita temui di klub-klub malam, dia terlihat sangat cantik tapi pas ketemu siang hari di plaza senayan, lho kok ancur?"

nah pas mulih magelang wingi ana crita liya. aku entuk crita seka ponakanku sing lagi ngancik sma kelas 1. dadi, sakwijining wengi, ana cah-cah lagi mabuk nang panggonan bekas pasar. salah sijine jenenge s*****. nah, dheweke mabuk berat. ndilalah ana cewek liwat. sebut wae cewek kuwi jenenge i. si s ngajak si i nang bekas pasar kuwi, terus saresmi (making love). kawit prastawa kuwi, si i tansah nggoleki si s. rumangsane, dheweke tresna tenan, kamangka sakdurunge ra nate nggagas. apa maneh, si i dudu kenya idola. perkarane, si s bingung. "emang aku tenan turu karo dheweke?" gandheng akeh sing ngintip, mula si s kudu pasrah yen pancen dheweke nate turu bareng karo si i. dadine, dheweke tansah ngindar aja nganti ketemu si i.

ing crita pisanan, ayu kuwi tergantung wayah. wengi apa awan? ing crita keloro, ayu kuwi perkara mabuk apa sadar? mbok menawa, yen aku nganggo rok sing tak enggo mau terus dugem nang embassy apa manna house ing kawasan taman ria kae, aku akeh dilirik cowok. mestine akeh wong mabuk ing wayah wengi. ha ha ha ha....wis ah, kok dadi nggilani ngene. aku dadi kelingan omonganku karo sakwijining gay, "i'm straight, jangan ngajak2 kalo jadi gay."

beauty and grooming? tema iki blas gak cocok karo sirahku. apa kang bisa sinebut ayu kuwi? ing ReadMe, ana wawancara karo sing nduwe situs suicidegirls. wong2 wedok kang nganggo tato kuwi dadi katon endah. endah? piye yen sinebut estetis wae? wulan wingi aku ngobrol karo mariana, model lux. ayu kuwi apa? lan kaya lumrahe jawaban basi selebriti, dheweke njawab masalah sifat lan tingkah laku: inner beauty. "kapan kowe rumangsa ayu? apa nalika tangi turu kowe rumangsa ayu?" dheweke ngobahke sirah ngiwa nengen. gak! dheweke rumangsa ayu nalika didandani karo make up artist kang jempolan.

banjur, aku wingi takon karo matthew w. mungle, special make up artist sing nate entuk oscar. angel endi, gawe wong dadi ayu apa elek? dheweke njawab yakin, "mesti wae gawe luwih ayu, apa maneh nek dhasare pancen ora ayu."

ing ndonya kewan, kupu-kupu kuwi nduwe swiwi kang endah. nanging manut ahli biologi, kaendahan werna kang ana ing swiwi mau digunaake kanggo ngusir manuk. amarga, yen wernane apik, manuk bakal ngira yen kuwi barang ora enak.

lan aku mau weruh ana sandhangan kanggo pemotretan wulan iki. ana rok kang kaya kembang mawar ing studio. iseng, aku njajal. sayang ora ana kaca, sapa ngerti aku dadi narsis sejati sing kedanan karo awake dhewe. nanging, tetep wae aku ora rumangsa ayu.

what? uh... well? eh... sampah? well...

"begitu aku keluar dari bandara lyon itu, indah sekali." bosku crita. aku ra mudheng arahe ngapa. apa maneh diteruske masalah nyoba panganan perancis,"yang sama sekali berbeda dengan makanan perancis sini. seperti yang di da vinci code itu." apa maneh iki?

"di antara dingin salju itu, aku masih nyempat-nyempatin ke bussines center." nah? "dan kamu ternyata lagi nomat di setiabudi building." oalah, mung ngomongi masalah kuwi? ya wis, aku pancen salah.

untitled

sms2 gak jelas seka kanca lawas, bingung arep ngapa, lan mikirke apa. sing paling mlebu akal ya mung dolanan komputer. dadine aku mau nang mal ambassador tuku cd program, permen, kopi, karo duren. eman, dene ora ana duren montong sing lemu ginuk-ginuk lan montok kae.

bubar kuwi ngapa? maca buku lagi males, film uga males. ngancik jam 9 njajal nguripke tv. padha wae, paling mung nonton cherrokee band. ndeleng iwan wiradz main, dadi kelingan jaman dheweke isih bareng karo yovie ing indonesia 6. jaman sma?

ora. aku ra kepingin ngeling2 maneh apa kang wis kelakon. katone luwih becik ndeleng tv, acarane kampungan ya ra pa pa. sing penting ora ngeling2 sampah.

untitled

udan iki duweke sapa? aku lali takon karo langit, "apa ora bosen nangis?" nanging aku ora bisa nyuwara. amarga swaraku mesti kalah banter karo udan kang sansaya deres.

kopi ing mug putih wis wiwit adhem. banyune mili, liwat gulu, banjur dibuntel usus kaya uler. nikotin lan kafein nyawiji mernahke ati. nanging tetep wae ora bisa lerem tentrem, amarga kalah karo udan.

wit nangka ing ngarep omah katon klebes. "aku iki kanca sinarawedi mring sepi." apa wit nangka duwe wenang gawe ukara ing wengi iki?

wengi iki pancen dudu wengine pedhut kang nylamur dadi asep rokok. nanging, aku ora kuwawa, amarga langit lagi tawang-tawang tangis, amarga wit nangka kadhemen ing sepi, amarga aku ora bisa lunga.

nonton jakarta ing wayah wengi seka lantai 9 kuwi katon endah. sinambi nyekeli sakgelas kopi lan ngrungoake ani difranco nyanyi promised land. nanging yen aku mudhun, mbok menawa aku isa weruh kang luwih endah maneh. apa malah luwih semrawut?

nalika mbiyen pisanan teka nang jakarta, aku kepranan marang lampu-lampu kuwi. ing ndesaku, gebyaring lampu mung ana nalika pahargyan 17 agustus. yen jam wus ngancik angka 8 bengi, wong-wong kaya dikomando mlebu omah, sedhakep ing ngarep tv, utawa kemulan sarung. ora. ora kabeh kaya ngono. ana kang banjur ngobong gawe bata, utawa cangkruk ing warung.

lan saiki? aku wis ora kaya mbiyen, kang metu omah seka lawang iringan lunga dolan ngancani konang ngenteni matine. lampu-lampu ing ngisor kae dudu konang ing sawah. lampu-lampu kuwi tansah gumebyar saklawase pln ora mblenjani janji tetep nguripi.

saiki, aku lungguh ing ngarep komputer lan lagu icarus nyuwara. rokok a mild kemebul. rokok? kapan aku bisa mlayu seka nikotin iki? critane ndangdut banget.

sakjane, sing marai dadi candhu kuwi nikotin apa utekku? yen manut fashionable dictionary sirah kuwi pancen gak cocok kanggo mikir. banjur apa aku kudu neruske gawean keparat iki? intervensi utekku wis ora lumrah maneh. aku dadi kepingin dadi kucing, turu mlungker nang ndhuwur gendheng.